2 Temmuz 1993 tarihinde Sivas’ın Madımak Oteli’nde gerçekleşen Sivas Katliamı, Türkiye’nin kara bir lekesi olarak tarihe geçti. Olay, başta sanatçılar ve yazarlar olmak üzere, birçok aydının bir araya geldiği bir etkinlik sırasında gerçekleşti.
Sivas Katliamı, Alevi yazar Aziz Nesin’in Pir Sultan Abdal etkinliklerine katılmak üzere Sivas’a gitmesiyle başladı. Etkinlik için otelin önüne toplanan kalabalık, etkinliğe karşı olan radikal İslamcı gruplar tarafından hedef alındı. Oteli çevreleyen binlerce kişi, etkinlikte yer alan sanatçıların ve yazarların “kâfir” olarak nitelendirilerek öldürülmesi çağrısıyla harekete geçti.
Otelin etrafını saran grup, öfke dolu sloganlar ve taşlarla saldırmaya başladı. Polis ve güvenlik güçlerinin yetersiz müdahalesi ve olayı engellemeye yönelik eksiklikleri, saldırının daha da şiddetlenmesine neden oldu. Grup, oteli ateşe vererek içerideki insanları kurtulması imkansız bir duruma sürükledi.
Sivas’ta yakılan insanlıktı!
Madımak Oteli’nde mahsur kalan insanlar, alevler içinde çaresizce yardım bekledi. İtfaiye ekipleri, olay yerine geç ulaştığı için müdahalede bulunamadı. İçerideki insanlar, dışarı çıkmak için pencerelerden atlamaya çalışırken birçoğu hayatını kaybetti. Katliamın sonucunda 33 kişi yaşamını yitirirken, birçok kişi de ağır yaralandı.
Sivas Katliamı, Türkiye’de büyük bir infial yarattı. Olayın ardından toplumsal bir hüzün ve öfke dalgası yayıldı. Katliamın siyasi ve toplumsal sonuçları büyük önem taşıdı. Olayın gerçekleştiği dönemde, ifade özgürlüğü ve etnik ve dini azınlıkların güvencesi gibi konular Türkiye’de tartışma konusu oldu.
Katliamın failleri hakkında yürütülen soruşturma ve dava süreci, adaletin tam anlamıyla sağlanamadığı eleştirilerine yol açtı.
Olayın üzerinden geçen yıllara rağmen, Sivas Katliamı hala derin bir yara olarak hafızalarda ve toplumun vicdanında yerini koruyor.
İnsanlığın diri diri yakıldığı o günü unutmayacağız.
News
